Ο Άι Γιώργης ο «Σιδερής» είναι ένα τοπικό τοπωνύμιο της περιοχής του Παλιού Χωριού της Σαντορίνης. Αρκετοί κάτοικοι της περιοχής συχνά έταζαν το παιδί τους στον Άγιο όταν για κάποιος λόγους ζητούσαν την βοήθειά του, όπου κατά την σημερινή ημέρα εορτάζουμε την Ανακομιδή των Ιερών Λειψάνων του Αγίου Γεωργίου του Μεγαλομάρτυρα και Τροπαιοφόρου.
Μάλιστα, θυμάμαι από τα παιδικά μου χρόνια, ο δρόμος αυτός που διέρχεται έξω από τον Άι Γιώργη είναι ο πρώτος σκαλωτός και λιθόστρωτος δρόμος που ένωνε τον Πύργο με την Μέσα Γωνιά (ή Παλιό Χωριό) της Σαντορίνης, όπου καθημερινά ανεβοκατέβαιναν οι αγρότες του Πύργου και της Μέσας Γωνιάς με τα παραδοσιακά και τετράποδα μεταφορικά τους μέσα.
Η κλασσική πανήγυρη αποτελείτο από «Κουφέτο» αμυγδαλόψιχες και μέλι (επεξεργασμένες με ανάλογο τρόπο ώστε να είναι μαλακό και αφράτο) - τηγανητά ψάρια (γόπες) με δενδρολίβανο (αλισμαρί) σκόρδο και ποτισμένα σε τηγανισμένο ξύδι – σουβλάκι καλαμάκι και άφθονο ντόπιο κρασί!
Το πιο εντυπωσιακό είναι το τεντωμένο σχοινί στο οποίο κρέμαγαν ολόκληρο το παστό φύλο του μπακαλιάρου, καθώς και ολόκληρες καπνιστές ρέγγες, όπου τσιμπολογούσαν και έτρωγαν.
Ως εκ τούτου στην περιοχή μας σήμερα γιορτάζουν αρκετοίΓιώργηδες καθώς επίσης, και Σιδερήδες ένεκα της τοπικής
τοπωνυμίας του Αγίου Γεωργίου του "Σιδερή".
τοπωνυμίας του Αγίου Γεωργίου του "Σιδερή".
Έτσι λοιπόν αρκετοί κάτοικοι του νησιού τιμούν τον Άγιο Γεώργιο και κατά την ημέρα αυτή όπου προσέρχονται από διάφορα μέρη για να πάρουν την χάρη του.
Η εκκλησία του Αγίου βρίσκεται στο πάνω και τελευταίο σημείο του Πάνω Παλιού Χωριού, με ελάχιστη διαφορά από τον οικισμό του Πύργου.
Μάλιστα, θυμάμαι από τα παιδικά μου χρόνια, ο δρόμος αυτός που διέρχεται έξω από τον Άι Γιώργη είναι ο πρώτος σκαλωτός και λιθόστρωτος δρόμος που ένωνε τον Πύργο με την Μέσα Γωνιά (ή Παλιό Χωριό) της Σαντορίνης, όπου καθημερινά ανεβοκατέβαιναν οι αγρότες του Πύργου και της Μέσας Γωνιάς με τα παραδοσιακά και τετράποδα μεταφορικά τους μέσα.
Μετά το πέρας της Θείας Λειτουργίας, έγινε η περιφορά των αγίων εικόνων, ευλογία τηςπανήγυρης των προσφερόντων και στη συνέχεια μοιράσθηκε στο εκκλησίασμα.
Η κλασσική πανήγυρη αποτελείτο από «Κουφέτο» αμυγδαλόψιχες και μέλι (επεξεργασμένες με ανάλογο τρόπο ώστε να είναι μαλακό και αφράτο) - τηγανητά ψάρια (γόπες) με δενδρολίβανο (αλισμαρί) σκόρδο και ποτισμένα σε τηγανισμένο ξύδι – σουβλάκι καλαμάκι και άφθονο ντόπιο κρασί!
Στη συνέχεια υπήρχαν και άλλα μεζεδάκια, όπωςσαντορινιά λουκάνικα, γούλες με λαρδί, παστές σαρδέλες σε λαδόξυδο με κομμάτια από σκόρδο και μαϊντανό, καπνιστές ρέγγες, και παστό μπακαλιάρο, ελιές και άλλα πολλά.
Το πιο εντυπωσιακό είναι το τεντωμένο σχοινί στο οποίο κρέμαγαν ολόκληρο το παστό φύλο του μπακαλιάρου, καθώς και ολόκληρες καπνιστές ρέγγες, όπου τσιμπολογούσαν και έτρωγαν.
Στη συνέχεια ακολούθησε η ρίμα του Αγίου Γεωργίου όπου ειπώθηκε από τον συντοπίτη μας Βαγγέλη Συρίγο, αλλά και η ευχάριστη παρέα του μπουζουξή μας Μανώλη Πρέκα (της Κυριάκας) δίνοντας ένα ιδιαίτερο ρυθμό και κέφι στο χώρο αυτό.
Η συνέχεια ΕΔΩ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου